Πως να συντηρήσουμε τα ξύλινα έπιπλα κήπου και βεράντας ~ Επιστροφή στη φύση

Τα καλοκαίρια συχνά αναζητάτε την δροσιά καθισμένοι στην βεράντα ή στον κήπο σας. Φυσικά έχετε φροντίσει να εξοπλιστείτε με τα κατάλλήλα έπιπλα κήπου για να κάνετε τις ώρες αυτές πιο ευχάριστες. Ωστόσο τα έπιπλα αυτά που αναγκαστικά είναι εκτεθειμένα στις καιρικές συνθήκες, απαιτούν καλή και συχνή συντήρηση.

Τα έπιπλα για τη βεράντα και τον κήπο θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ανθεκτικά, μια και βρίσκονται εκτεθειμένα στις καιρικές συνθήκες. Ετσι, θα πρέπει να αντέχουν στην ταλαιπωρία του ήλιου και της βροχής. Ξύλο, πλαστικό, ψάθα, αλουμίνιο, όλα τα υλικά χρησιμοποιούνται από τους κατασκευαστές με σκοπό να ικανοποιήσουν όλα τα γούστα από άποψη αισθητικής, ποιότητας και τιμών. Μην ξεχνάτε ότι όλα τα είδη, προκειμένου να διατηρηθούν σε καλή κατάσταση και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για πολλά χρόνια, χρειάζονται φροντίδα.

Ξύλινα: Ταιριάζουν απόλυτα με το φυσικό περιβάλλον κι αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που τα προτιμούν οι περισσότεροι, είτε είναι κατασκευασμένα από τικ είτε από άλλα ανθεκτικά ξύλα, όπως το πεύκο, το σουηδικό, η οξιά κ.λπ. Τα έπιπλα από ξύλο τικ δεν είναι ποτέ λουστραρισμένα και με την παραμονή τους έξω αποκτούν (στο πέρασμα του χρόνου) μια γκρι-ασημί πατίνα, η οποία βοηθάει στην προστασία του ξύλου.
Η επαναφορά του αρχικού τους χρώματος γίνεται με ένα πολύ ελαφρό τρίψιμο με γυαλόχαρτο ή με κάποιο ειδικό καθαριστικό. Παρ’ όλα αυτά, όμως, τα έπιπλα λερώνονται και πρέπει να καθαρίζονται το λιγότερο δύο φορές το χρόνο με τα ειδικά προϊόντα για τικ που κυκλοφορούν στο εμπόριο. Επίσης, το συχνό πέρασμα των επιφανειών με λάδι για τικ τα προστατεύει, διατηρώντας ταυτόχρονα το βαθύ γλυκό χρώμα τους. Τα έπιπλα από άσπρα ή σκούρα ξύλα είναι, συνήθως, λουστραρισμένα.
Οσο το βερνίκι τους διατηρείται σε καλή κατάσταση, αρκεί ένα ελαφρύ καθάρισμα με τα ειδικά προστατευτικά και γυαλιστικά προϊόντα του εμπορίου. Σε περίπτωση που το βερνίκι σπάσει ή ξεφλουδίσει, τότε το ξύλο κινδυνεύει να σαπίσει από την υγρασία ή να καταστραφεί από μύκητες. Το καινούργιο λουστράρισμα μπορείτε να το αναθέσετε σε κάποιον ειδικό ή, αν πιάνουν τα χέρια σας, τρίψτε καλά το έπιπλο με γυαλόχαρτο για να φύγει το παλιό βερνίκι, περάστε το με sealer και λουστράρετε ξανά. Αν τα έπιπλα είναι αλουστράριστα, συνιστάται συχνός καθαρισμός και πέρασμα με αντιμυκητιακό λάδι ή κερί.
Πλαστικά: Είναι πολύ πιο οικονομικά και ανθεκτικά από οποιαδήποτε άλλα έπιπλα. Τα πλαστικά έπιπλα εξωτερικού χώρου είναι ευαίσθητα μόνο σε γδαρσίματα και αλλοιώσεις από τις πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Τα περισσότερα καθαρίζονται εύκολα αν πλυθούν με ένα διάλυμα από απορρυπαντικό πιάτων και ζεστό νερό. Ακολουθεί το ξέβγαλμα και ένα καλό σκούπισμα, ώστε να αποφευχθούν τα άσχημα σημάδια από σταγόνες.
Αλουμινένια: Αν και τα έπιπλα από αλουμίνιο δε σκουριάζουν μπορεί, ωστόσο, να υποστούν αλλοιώσεις στο χρώμα τους ή να παρουσιάσουν αγριάδες στην επιφάνεια τους, που να οφείλονται σε οξείδωση. Ο καλύτερος τρόπος για το καθάρισμα τους είναι το σαπουνόνερο με λίγο χυμό λεμονιού ή ξίδι. Τα καθαριστικά, γυαλιστικά και προστατευτικά των επιφανειών των αυτοκινήτων μπορεί επίσης να φανούν πολύ χρήσιμα στην προστασία αυτών των επίπλων από τη σκληρή μεταχείριση και τις κακές καιρικές συνθήκες.
Πλεκτά: Η ψάθα και το μπαμπού είναι τα πιο συνηθισμένα υλικά. Πολύ όμορφα, άνετα, λειτουργικά και ανθεκτικά, έχουν εχθρούς τους τη σκόνη, την υπερβολική υγρασία και το δυνατό ήλιο. Επειδή τα περισσότερα έπιπλα είναι λουστραρισμένα ή βαμμένα, η συνηθισμένη φροντίδα τους συνίσταται στην απομάκρυνση της σκόνης με ηλεκτρική σκούπα ή με ξεσκονόπανο. Βέβαια, απολύτως απαραίτητος, τουλάχιστον μία φορά το χρόνο, είναι ο βαθύς καθαρισμός τους. Ενα σφουγγάρι, χλιαρό νερό, ένα σαπούνι (κατά προτίμηση με φυτικά έλαια), μία μαλακή βούρτσα για την ύφανση και μία παλιά οδοντόβουρτσα για τα δύσκολα σε πρόσβαση σημεία, αρκούν. Ξεβγάζονται εύκολα με λάστιχο και χρειάζονται πολύ καλό και γρήγορο στέγνωμα.
Φερφορζέ: Αν και δεν είναι τόσο δημοφιλή πλέον, ωστόσο υπάρχουν κάποιοι που τα προτιμούν. Τα σιδερένια αυτά βαμμένα έπιπλα δεν πρέπει να παραμένουν για πολύ καιρό έξω, μια και κινδυνεύουν από την υγρασία. Το παραμικρό «σπάσιμο» ή ξεφλούδισμα του χρώματος προκαλεί σκούριασμα γι’ αυτό και πρέπει, αφού τριφτεί, να βαφτεί αμέσως.