Το ξύπνημα της φράουλας

Η φράουλα ανήκει στην οικογένεια των Ροδοειδών (Rosaceae) και κατάγεται από την Χιλή. Λόγω της υπερβολικής γλυκάδας στη γεύση και στο άρωμά της, είναι από τα αγαπημένα φρούτα των περισσότερων και παρόλο που είναι πολύ ευαίσθητη, συνεπώς και ακριβή, δεν είναι καθόλου δύσκολο να καλλιεργηθεί.

Ως φυτό σχηματίζει μικρή ρίζα, επομένως είναι ιδανική να καλλιεργηθεί σε κρεμαστές ή κάθετες γλάστρες. Επιπλέον το ύψος της την προστατεύει από τα έντομα του εδάφους, που λιγουρεύονται τις φράουλες όσο και εμείς, προκαλώντας τη μοναδική δυσκολία της καλλιέργειας τους. Μπορούμε ακόμα να τα τις προστατέψουμε σκεπάζοντας τις με σήτα, που θα εμποδίσει τη ζημιά από τα έντομα.

Επειδή οι φράουλες έχουν μικρό ριζικό σύστημα, χρειάζονται συχνό πότισμα. Γι’ αυτόν τον λόγο θα επιλέξουμε χώμα με περισσότερη τύρφη, ώστε να συγκρατεί πιο αποτελεσματικά την υγρασία. Θα ξεκινήσουμε τις φράουλες από σπορόφυτα ή από σπόρους. Εάν επιλέξουμε σπόρους, τότε πρέπει να τοποθετήσουμε τα σποράκια στο ψυγείο για 4 εβδομάδες πριν τα σπείρουμε. Αυτό είναι αναγκαίο γιατί η φράουλα με αυτό τον τρόπο αντιλαμβάνεται το τέλος τους χειμώνα και ενεργοποιεί το ριζικό τις σύστημα. Για αυτό και η ιδανικότερη εποχή για καλλιέργεια φράουλας, είναι τώρα, η άνοιξη.

Θα τις τοποθετήσουμε σε ένα σημείο που θα τις βλέπει ο ήλιος μόνο το απόγευμα και το πρωί – το μεσημέρι προτιμούν την σκιά καθώς ξεραίνονται με την υπερβολική ζέστη. Το πρώτο έτος, η φράουλα θα αναπτύξει κυρίως τη ρίζα και τα φύλλα τις και θα παράγει λίγους καρπούς. Καθώς όμως είναι πολυετές φυτό, από το δεύτερο έτος και έπειτα θα παράγει περισσότερους. Αρκεί να την προστατέψουμε από τις παγωνιές του χειμώνα, ώστε να μη πάθει ζημιά η ρίζα του φυτού.

Η φράουλα, εκτός από σπόρο, αναπτύσσει και παραφυάδες. Δηλαδή βλαστάρια που δημιουργούνται από το φυτό ως κλαδιά, με σκοπό να πολλαπλασιαστεί. Οι παραφυάδες θα αναζητήσουν ένα κομμάτι χώμα, ώστε να ριζώσουν και να γίνουν με τη σειρά τους νέα φυτά. Μπορούμε να θάψουμε τις νέες παραφυάδες σε κυπελάκια με λίγο χώμα, δίπλα από το φυτό μας. Ύστερα από 1 με 2 εβδομάδες, μόλις ριζώσουν να τα κόψουμε από το αρχικό φυτό, μπορούμε να τα μεταφυτεύσουμε σε νέες ανεξάρτητες γλάστρες. Με αυτόν τον τρόπο θα έχουμε και θα απολαμβάνουμε όλο και περισσότερες φράουλες και παράλληλα οι παραφυάδες θα πάψουν να απορροφούν δύναμη από τα αρχικά μας φυτά.

Υπάρχουν αρκετές ποικιλίες για παραγωγικές φράουλες αλλά δε θα πρέπει αγνοήσουμε και τις αυτοφυείς άγριες φράουλες της χώρας μας. Μπορεί να υστερούν σε μέγεθος αλλά είναι πολύ πιο ανθεκτικές στις υψηλές θερμοκρασίες και το ξηρό κλίμα της περιοχής μας. Επομένως η καλλιέργεια τους είναι πιο εύκολη, με μικρότερη χρήση νερού και περισσότερο ανθεκτικές στα έντομα. Τέλος, οι άγριες φράουλες μπορεί να είναι λιγότερο παραγωγικές αλλά είναι πολύ πιο πλούσιες σε γεύση, άρωμα και ιχνοστοιχεία.

via

 

 

Follow us

• 
• 
• 
• 
• 
•