Έκανα μια βόλτα στο χωριό μου με συγκεκριμένο σκοπό: να μαζέψω οβριές και να δω αν έχουν βγει τα άγρια σπαράγγια. Τελικά βρήκα πιο πολλά σπαράγγια. Χάθηκα με τις ώρες στις ρεματιές και στις άκρες των χωματόδρομων, το μάτι μου εστιασμένο και εκπαιδευμένο πλέον στο να εντοπίζει τη φαλλική και νοστιμότατη άγρια βρώσιμη χλωρίδα.
Πορώθηκα. Ένα σπαράγγι έβαζα στο καλάθι μου, ένα έτρωγα. Άρχισα να φαντασιώνομαι με το τι θα φτιάξω.
Μέχρι να φτάσω σπίτι, είχα βρει μυρώνια και μάραθο και είχα στήσει τη συνταγή στο κεφάλι μου. Ήθελα ρύζι και σπαράγγια. Τα υπόλοιπα βγήκαν στην πορεία καθώς ξεκίνησα τη διαλογιστική διαδικασία της αλχημείας στην πυρωστιά στο τζάκι μέσα σε γανωμένο τέντζερη.
Μέχρι να μου έρθει η έμπνευση, έβαλα σε άλλον τέντζερη νερό να βράζει με τα απομεινάδια άλλων σπαραγγιών που είχα κρατήσει – αυτός ήταν ο ζωμός μου.
Τσιγάρισα ένα κρεμμύδι, ένα πράσο, δύο ψιλοκομμένα καρότα, τα μυρώνια και το μάραθο (βάλετε
και μαϊντανό αν έχετε) σε λίγο λάδι στον τέντζερη σε πολύ χαμηλή φωτιά. Ύστερα έριξα 2 κούπες ρύζι (είχα νυχάκι – αν έχετε arborio ρίχνετε το ζωμό λίγο λίγο) και τα σωτάρησα με ½ κουταλάκι κουρκουμά, μία πρέζα πάπρικα και μαύρο πιπέρι. Ακολούθησε ένα σφηνάκι κρασί. Όταν το απορρόφησε, έριξα 3 κούπες από το ζωμό, 1 πολτοποιημένη σκελίδα σκόρδο (δεν μου αρέσει να τσιγαρίζω το σκόρδο από την αρχή γιατί καίγεται), 1 κουταλάκι αλάτι και το ανακάτευα συνεχώς μέχρι να γίνει. Όταν τρωγόταν το ρύζι, έριξα τα τεμαχισμένα άγρια σπαράγγια (μπορείτε να βάλετε οβριές ή και έναν συνδυασμό των δύο) για λίγα λεπτά. Στο τέλος, έβαλα 2 φλυτζάνια του καφέ κρέμα γάλακτος και ½ φλυτζάνι τριμμένη Φορμαέλα Καλαβρύτων (μπορείτε να βάλετε οποιοδήποτε παρόμοιο κίτρινο τυρί, πχ παρμεζάνα).
Κανονικά το αφήνετε να κάτσει 5-10 πριν το σερβίρετε. Αν όμως είστε πεινασμένοι μετά από μια μεγάλη μέρα στη φύση και στον κήπο, απολαύστε κατευθείαν από τον τέντζερη…
Σερβίρει 4 άτομα μία φορά ή 2 άτομα 2 φορές.
ΠΗΓΗ:kangouro.gr
Κανένα σχόλιο