Πολυετές φυτό της οικογένειας Αστερίδες ή Σύνθετα (Asteraceae, Korbblütler / Composites).
Διτρίχια η ιξώδης (Ditrichia viscosa) (L.) Greuter, 1973
Συν.Inula viscose(L.)Aiton Cupularia viscosa (L.) Gren. & Godr. |
Πολλοί την ονομάζουν και Ίνουλα (Inula viscosa).
Το γένος Ditrichia διακρίνεται από το γένος Inula μόνο από βοτανολογικές λεπτομέρειες (Σφήκας Γιώργος) . «Αυτή είναι η Ελλάδα, η χώρα των αντιθέσεων, που απλώνει νωχελικά το κορμί της πάνω στα κύματα της Μεσογείου. Οι αντιθέσεις αυτές, στο κλίμα και το έδαφος, έχουν την επίδρασή τους σ’ όλα τα ζωντανά πλάσματα που την κατοικούνε. Άνθρωποι, ζώα, πουλιά και φυτά, όλα χαρακτηρίζονται από μια υπέροχη αστάθεια, από μια αφάνταστη ποικιλία που γέννησε τον μοναδικό αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Έτσι εξηγείται πώς πάνω σε μια τόσο μικρή χώρα ζουν πάνω από 6.000 είδη φυτών κι απ’ αυτά το ένα δέκατο περίπου είναι αποκλειστικά ελληνικά και μοναδικά στον κόσμο. Πολλά από αυτά κάνουν θαυμάσια λουλούδια και όταν ανθίζουν μοιάζουν με πολύτιμα κοσμήματα στο πράσινο ταπέτο των λιβαδιών ή στην κατάξερη, σταχτιά επιφάνεια των βράχων. Όμως σ’ αυτό το βιβλίο δεν θ’ ασχοληθούμε μ’ αυτά τα υπέροχα στολίδια της φύσης, αλλά με άλλα, πιο κοινά, λιγότερο ωραία και συχνά περιφρονημένα φυτά του βουνού και του κάμπου. Ανάμεσα σ’ αυτά τα ασήμαντα πλάσματα, που τα προσπερνούμε με αδιαφορία ή τα πατάμε με τα πόδια μας, βρίσκονται τα πιο πολύτιμα γιατρικά, που για χιλιάδες χρόνια θεράπευαν το λαό μας». (…)
Άλλα ονόματα: Κόνυζα, Ακονυζία, Κόνυζο, Νεροκόνυζο, Νεροκολλησιά, Ψυλλήθρα, Ψυλλίστρα, Χρυσόβεργα. Ψιλίθρι, Σκοτζάρι, Ακόνιζα, Ψιλόχορτο, Ψιλίστρα, Κονισός, Κολυτσάρι False Yellowhead, Sticky Fleabane, Woody Fleabane and Yellow Fleabane.
Ιθαγενές φυτό , απαντάται στην ευρύτερη Μεσόγειο σε ξηρές όχθες ποταμών ,σε εγκαταλελειμμένα αγροτεμάχια, στις άκρες των δρόμων μέχρι και 1500 μέτρα υψόμετρο. Την συναντάς ακόμα και στα πιο άγονα και ξηρά εδάφη. Προτιμά γυμνά εδάφη και άκρες δρόμων.
Αυτοφυής πολυετή πόα με πράσινα κολλώδη φύλλα και κίτρινες ταξιανθίες, φθάνει τα 60-100εκ ύψος.
Είναι πολύ ανθεκτικό φυτό σε ακραίες κλιματικές συνθήκες. Αντέχει στον παγετό (-30° C), στην ξηρασία και στον ήλιο.
Παρά το φρέσκο πράσινο χρώμα των φύλλων της και το ελκυστικό των λουλουδιών της, η ακονιζιά ‘’κολλάει’’ στα χέρια εάν την πιάσεις και μυρίζει όχι πολύ ευχάριστα.
Βοηθάει πάρα πολύ στο δυνάμωμα του μελισσιού μετά από μια έντονη καλοκαιρινή περίοδο.
Είναι χρήσιμο φυτό στη μελισσοκομία αφού την εποχή αυτή η γύρη σπανίζει αφενός, αφετέρου είναι απαραίτητη για την εκτροφή γόνου και την ανανέωση του πληθυσμού των μελισσιών πριν την είσοδο του χειμώνα.
Η ανθοφορία της παρουσιάζει σταθερότητα, ειλικρινά σώζει μελίσσια.
Η ένταση της επισκεψιμότητας των ανθέων είναι μέτρια προς μεγάλη, δίνει άφθονη γύρη χρώματος πορτοκαλί και λίγο μέλι το οποίο έχει υποκίτρινο χρώμα
Πολλαπλασιάζετε με σπόρους που παρασύρονται από τον αέρα και δεν προσβάλλετε από ασθένειες.
Επίσης χρησιμοποιείται στην βιολογική καταπολέμηση του βαρρόα, είτε μέσα στο καπνιστήρι είτε επάνω στους κηρηθροφορείς. Παλαιότερα το βάζανε στις φωλιές από τις κλώσσες για να μην πιάνουν ψείρες.
Λένε ότι αν βάλεις ένα κλαράκι ακονιζιάς στην είσοδο της κυψέλης, περνάνε απο εκεί οι μέλισσες, τρίβονται και καθαρίζονται μόνες τους απο το Varroa. ???
Είναι σημαντικό σαν τροφή για πλήθος εντόμων και πουλιών!!!
Περιέχει ένα αιθέριο έλαιο και χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή ιατρική 2 από τα αρχαία χρόνια στην Μέση Ανατολή με στυπτική χρήση, για τις αναπνευστικές διαταραχές και ως τονωτικό της πέψης.
Είναι σημαντικό φυτό στην παράδοση των Καταλανών, σε παροιμίες(τα σταφύλια είναι ώριμα όταν ανθίζει η ακονιζιά).
’’ Αγαπητέ, μην ερωτεύεσαι μια γυναίκα για τα κάλλη της, μοιάζει με το άνθος της ακονιζιάς το οποίο είναι όμορφο άλλα μυρίζει άσχημα’’
Χρησιμοποιείται και για το αρωμάτισμα πικρών, χωνευτικών λικέρ και βερμούτ.
Από τη ρίζα παρασκευάζονται φάρμακα κατά του άσθματος, της βρογχίτιδας και άλλων αναπνευστικών λοιμώξεων.
Τέλος είναι επίσης, φυτό βαφικό που δίνει ωραίες πράσινες αποχρώσεις.
To είδαμε στο beeclubpellas.blogspot.gr