Η αλόη βέρα, ή αλλιώς Aloe barbadensis, είναι ένα φυτό με σχετικά εύκολη καλλιέργεια, που δεν απαιτεί μεγάλη φροντίδα, και ταιριάζει σε πολλά χώματα. Είναι ημί-τροπικό φυτό και θα αντέξει σε εξωτερικό χώρο μόνο εάν εξασφαλίσετε ότι δε θα παγώσει το χειμώνα. Το γεγονός ότι αποτελείται από 95% νερό την κάνει ευάλωτη στο ψύχος. Σε ένα θερμό κλίμα σαν της χώρας μας, θα ήταν καλό να φυτευτεί σε μέρος που το βλέπει ο ήλιος.
ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΛΟΗΣ
Οι θεραπευτικές ιδιότητες της αλόης βέρας είναι γνωστές από την αρχαιότητα και έχουν καταγραφεί από την βιβλική εποχή. Χρησιμοποιείται για τη θεραπεία αρκετών παθήσεων, ως αλοιφή για εγκαύματα, κοψίματα και εξανθήματα αλλά και ως συστατικό σε διάφορα παρασκευάσματα ομορφιάς. Ο χυμός της αλόης είναι ένα παχύρευστο τζελ, το οποίο έχει θρεπτικές ιδιότητες και τρέφει το δέρμα.
Την αλόη βέρα συνήθως δεν τη βρίσκουμε σε σπόρους αλλά κόβουμε και φυτεύουμε μικρά νέα φυτά που μεγαλώνουν στη ρίζα του φυτού-μητέρα.
Τα φυτά της αλόης έχουν επιφανειακό ριζικό σύστημα το οποίο αναπτύσσεται σε πλάτος, γι’ αυτό για την καλλιέργειά του δεν χρειάζεται όργωμα βαθύτερο από τα 30 εκατοστά, ενώ τα νέα φυτά μπορούν να φυτευτούν όλο το χρόνο, εκτός από το χειμώνα. (Νοέμβρη με Φλεβάρη)
Τη φυτεύουμε σε βάθος 20-30 εκατοστών και η απόσταση μεταξύ των φυτών θα πρέπει να είναι περίπου στα 50 εκατοστά. Δε χρειάζεται πολύ νερό και το χειμώνα θα πρέπει να αφήνουμε το χώμα να στεγνώσει τελείως ως που να το ξανά ποτίσουμε. Αν το ποτίσουμε υπερβολικά τα φύλλα του θα μαλακώσουν και θα αλλάξουν χρώμα. Χρειάζεται να περάσει πάνω από ένας χρόνος για να θεωρηθεί ώριμο το φυτό. Ανθίζει μία φορά το χρόνο με κίτρινα λουλούδια και τα φύλλα του είναι μυτερά με μήκος που φτάνει μέχρι και τα 60 εκατοστά. Το κόψιμο των φύλλων δεν προκαλεί βλάβη στο φυτό και είναι ένα φυτό που θα μας κρατήσει συντροφιά για πολλά χρόνια αν το φροντίσουμε σωστά.
Η αλόη χρειάζεται πολύ ήλιο και ελάχιστο πότισμα (4 με 6 φορές το χρόνο), γι’ αυτό καλό είναι να φυτευτεί σε μέρος ξερό και αμμώδες, που το βλέπει ο ήλιος τις περισσότερες ώρες της ημέρας, ενώ θα πρέπει να είναι προστατευμένη από την παγωνιά, γιατί δεδομένου ότι το φυτό αποτελείται κατά 95% από νερό, η παγωνιά το καταστρέφει.
Ένα ώριμο φυτό μπορεί να φτάσει σε ύψος μέχρι και τα 7,5 μέτρα και μπορεί οπτικά να μοιάζει με μικρό κάκτο, αλλά ανήκει στην οικογένεια των κρινοειδών, όπως το κρεμμύδι και το σπαράγγι. Στην επιφάνεια του φυτού, αναπτύσσεται ο μύκητας Arbascular Myccorrhiza (δενδρόμορφη μυκκόριζα) ο οποίος βοηθά στην εξαγωγή καλίου και άλλων θρεπτικών στοιχείων από το έδαφος.
Χρυσωρυχείο η καλλιέργεια αλόης στην Ελλάδα
Η Αλόη βέρα, θεωρείται το «βότανο της αθανασίας» και όχι άδικα, αν λάβουμε υπόψιν τα σημαντικά συστατικά που περιέχουν τα φύλλα της και τις θεραπευτικές της ιδιότητες. Παράλληλα, η καλλιέργεια της αλόης είναι και μία μεγάλη επαγγελματική ευκαιρία για τους Έλληνες παραγωγούς, αφού το τζελ αλόης έχει τεράστια ζήτηση, αλλά μικρή εγχώρια παραγωγή.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα Έθνος, στο ένθετο «επαγγελματικές ευκαιρίες», ένα φυτό αλόη βέρα μπορεί να αποδώσει στον παραγωγό εως και 12 κιλά τζελ το χρόνο, το οποίο μεταφράζεται σε 100 ευρώ περίπου σε ετήσια βάση, ενώ η φροντίδα της καλλιέργειας είναι εύκολη και οικονομική.
Συγκεκριμένα η αλόη περιέχει περισσότερα από 150 συστατικά όπως λιγνίτη, σαπωνίνες, βιταμίνες, ασβέστιο, μεταλλικά στοιχεία (σίδηρο, χαλκό, ψευδάργυρο) αμινοξέα, ένζυμα, στερόλες, λεκτίνες, πολυσακχαρίτες και βιταμίνες Α,C και Ε
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που οι θεραπευτικές της ιδιότητες ήταν γνωστές ήδη από την αρχαιότητα, ενώ ο Χριστόφορος Κολόμβος την κατατάσσει στα τέσσερα απαραίτητα φυτά για την καλή υγεία του ανθρώπου (σιτάρι, άμπελος, ελιά, αλόη βέρα).
