Ωστόσο, η συμβολή τους δύσκολα μεταφράζεται σε οικονομικούς όρους. Οι επισκέπτες των προστατευόμενων περιοχών στις οποίες αναπτύσσονται ήπιες επιχειρηματικές δραστηριότητες ξοδεύουν χρήματα για την αγορά εισιτηρίων, τη συμμετοχή τους σε εκπαιδευτικές ή τουριστικές διαδρομές και τη διαμονή τους.
Ο υπολογισμός αυτής της οικονομικής αξίας ίσως είναι απαραίτητος για τη διατήρηση του καθεστώτος προστασίας σε περιοχές οικολογικής αξίας ή στον χαρακτηρισμό νέων, αλλά και για τη σύγκριση με άλλες, παράλληλες οικονομικές δραστηριότητες όπως η υλοτομία και η εξόρυξη μετάλλων και υδρογονανθράκων.
Μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην ανοιχτή επιθεώρηση PLOS Biology επιχειρεί ακριβώς αυτό: να εκτιμήσει τη χρηματική αξία του οικοτουρισμού στις προστατευόμενες περιοχές και τον αριθμό των ανθρώπων που τις επισκέπτονται.
Η μελέτη εκτιμά ότι οι προστατευόμενες περιοχές σε όλο τον πλανήτη προσελκύουν περίπου οκτώ δισεκατομμύρια επισκέψεις κάθε χρόνο. Το νούμερο που μόλις διαβάσατε δεν είναι λανθασμένο. Σε κάθε επισκέπτη αντιστοιχούν περισσότερες από μια επισκέψεις. Παρά την εντύπωση περί του αντιθέτου η εκτίμηση αυτή βασίστηκε σε συντηρητικές παραδοχές, καθώς έχουν αποκλειστεί προστατευόμενες περιοχές με έκταση μικρότερη των 100 στρεμμάτων, οι θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές, η Ανταρκτική και περιοχές όπου αποθαρρύνονται οι οικοτουριστικές δραστηριότητες.
Σύμφωνα με εθνικά στοιχεία που συγκέντρωσαν οι ερευνητές, οι ΗΠΑ συγκεντρώνουν 2,5 δισεκατομμύρια επισκέψεις σε προστατευόμενες περιοχές και η Κίνα ακόμα ένα δισεκατομμύριο. Οι εκτιμήσεις των επισκέψεων ανά προστατευόμενη περιοχή είναι μεγαλύτερες στη Βόρειο Αμερική και μικρότερες στην Αφρική.
Σε οικονομικούς όρους, οι οκτώ δισεκατομμύρια επισκέψεις μεταφράστηκαν σε άμεσες δαπάνες της τάξης των 600 δισ. δολαρίων.
Σύμφωνα με τον Δρ Ρόμπιν Νάιντου του WWF, ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης, το ποσό των 600 δισ. δολαρίων ίσως αποτελεί υποεκτίμηση, αλλά σε κάθε περίπτωση υπερβαίνει κατά πολύ τα 10 δισ. δολάρια που δαπανώνται ετησίως για τη φύλαξη και τη διαχείριση αυτών των περιοχών.
Τα οικονομικά μεγέθη που αποκαλύπτει η μελέτη καθιστούν οικονομικά εφικτή την επένδυση μεγαλύτερων ποσών στις προστατευόμενες περιοχές δεδομένης και της ταχύτητας απομείωσης της βιοποικιλότητας.
[Στη φωτογραφία: Φαράγγι Λούσιου, Ατσίχωλος Γορτυνίας]
