«Δεν μπορούσα καν να φορέσω παπούτσια και είχα αφόρητους πόνους. Σκέφτηκα τότε ότι η ζωή στη φύση θα με θεράπευε». Ο Mick πέταξε τα παπούτσια και εδώ και 25 χρόνια δεν τα έχει φορέσει στα πόδια του, ενώ ιάθηκε από τους πόνους, τουλάχιστον σε έναν μεγάλο βαθμό. Σπίτι του είναι τα δέντρα, τροφή του οι καρποί, ενώ φροντίζει να περνά το κρύο του χειμώνα μέσα σε καλύβες, μαζεύοντας ξύλα για να ζεσταθεί. Η μοναξιά δεν τον φοβίζει, «έμαθα να ζω μόνος μου ενώ η πνευματική τροφή μού είναι περισσότερο απαραίτητη από τις σοκολάτες ή τα μπισκότα!» λέει ο ίδιος, ενώ η ζωή του κυλά απλά, με φίλους μερικά ζώα.
«Η αγωνία μου για το αύριο, την επιβίωση στην πόλη, το άγχος του σύγχρονου τρόπου ζωής με έχουν εγκαταλείψει διά παντός. Ζω καλύτερα, πιο ανθρώπινα. Ο καθένας οφείλει να βλέπει τα απλά πράγματα γύρω του και όχι τα πολύπλοκα. Μόνοι μας κάνουμε τη ζωή μας πιο δύσκολη και πιο απαιτητική…», συμπληρώνει τονίζοντας πως δεν έχει κανέναν λόγο να φύγει από το δάσος.
