Λίγο παραπάνω από 30 χρόνια πριν, ένας έφηβος, που ονομαζόταν Jadav “Molai” Payeng, ξεκίνησε να φυτεύει σπόρους κατά μήκος μιας άγονης, ερημικής περιοχής κοντά στην γενέτειρά του Assam, στο βόρειο τμήμα της Ινδίας, με σκοπό να αναπτύξει ένα φυσικό καταφύγιο για την άγρια ζωή. Μετά από λίγο καιρό, αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή του σε αυτή την προσπάθεια και, έτσι, μετακόμισε στην περιοχή όπου θα μπορούσε να εργάζεται αποκλειστικά για να δημιουργήσει ένα πλούσιο, νέο και καταπράσινο δασικό οικοσύστημα. Είναι εντυπωσιακό ότι σήμερα το σημείο αυτό φιλοξενεί 1.360 στρέμματα ζούγκλας, που ο Payeng φύτεψε με τα ίδια του τα χέρια!
Όλα άρχισαν το 1979, όταν οι μεγάλες πλημμύρες που χτύπησαν τη συγκεκριμένη περιοχή αφάνισαν ένα μεγάλο αριθμό φιδιών στην ξηρά. Μια μέρα, αφού τα νερά είχαν υποχωρήσει, ο Payeng, μόλις 16 χρόνων τότε, βρέθηκε στον τόπο αυτό και είδε τα νεκρά ερπετά. Αυτό ήταν το καθοριστικό σημείο της ζωής του. Ο Payeng, ο οποίος πλέον είναι 47 χρόνων, χαρακτηριστικά αναφέρει:
Τα φίδια έχασαν τη ζωή τους από τις πλημμύρες, επειδή δεν υπήρχαν αρκετά δέντρα ώστε να κρατήσουν τα νερά. Κάθισα και έκλαψα πάνω από τα άψυχα ερπετά. Ήταν οδυνηρό. Ειδοποίησα το Τμήμα Δασών και τους ρώτησα εάν θα μπορούσαν να φυτέψουν δέντρα εκεί. Μου απάντησαν ότι τίποτα δεν μπορεί να αναπτυχθεί στο συγκεκριμένο σημείο. Ενώ, μου ζήτησαν να δοκιμάσω να φυτέψω μπαμπού. Ήταν επίπονο, αλλά το έκανα! Δεν υπήρχε κανείς να με βοηθήσει. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε.
Χρειάστηκαν πολλά χρόνια αφοσίωσης του Payeng στη φύτευση, για να λάβει κάποια αξιόλογη αναγνώριση σε διεθνές επίπεδο, δεν χρειάστηκε, ωστόσο, μεγάλο χρονικό διάστημα για την άγρια πανίδα της περιοχής, ώστε να επωφεληθεί από το κατασκευασμένο αυτό δάσος. Έχοντας πλήρη κατανόηση της οικολογικής ισορροπίας, ο Payeng έφτασε μέχρι το σημείο να μετακινήσει μυρμήγκια από άλλο οικοσύστημα στο δικό του για να ενισχύσει τη φυσικά αρμονία. Σύντομα, η περιοχή που δεν είχε ούτε μία σκιά, μετατράπηκε σε ένα αυτόνομο περιβάλλον, όπου αρκετά πλάσματα μπορούσαν να κατοικήσουν. Το δάσος, που ονομάζεται “Molai woods”, χρησιμεύει τώρα ως ένα ασφαλές καταφύγιο για πολλά πουλιά, ελάφια, ρινόκερους, τίγρεις και ελέφαντες, είδη που βρίσκονται ολοένα και πιο κοντά στον κίνδυνο εξαφάνισης.
Αν και είναι εύκολο να παρατηρήσει κανείς την περιβαλλοντική αλλαγή της περιοχής αυτής, οι δασικοί υπάλληλοι έμαθαν για το συγκεκριμένο δάσος το 2008. Από τότε, βέβαια, επισκέπτονται συχνά το μέρος για να θαυμάσουν τις προσπάθειες του Payeng.
“Έχουμε μείνει έκπληκτοι από το έργο που έχει παράγει ο Payeng”, δηλώνει ο Gunin Saikia, βοηθός συντήρησης δασών. “Έχει καταβάλλει προσπάθειες σε αυτό για περισσότερα από 30 χρόνια! Εάν ήταν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, πιθανότατα να είχε γίνει ήρωας.”
ethernews.com
