Κυριακή απόγευμα, ξέρεις από αυτές τις Κυριακές που σε συνεπαίρνουν οι μουσικές του ραδιοφώνου. Μουσικές που μιλούν για ταξίδια ,αποδράσεις στην φύση, έρωτες, πρόσωπα και ξαφνικά σου έρχεται στο μυαλό το πιο πρόσφατο ταξίδι σου. Οκτώβρης 2012 και σε βρίσκει στο λατρεμένο Πήλιο. Ένα Πήλιο γεμάτο από πράσινο, τρεχούμενα νερά και δύσβατα μονοπάτια που σε καλούν να τα εξερευνήσεις.
Επιστροφή στην φύση λοιπόν σε ένα άκρως ειδυλλιακό τόπο. Το μόνο που μένει είναι να πάρω την μηχανή μου και να ξεχυθώ σε τούτο τον τόπο. Δεν χάνω λεπτό ,στο δρόμο μου συναντώ αυλές σπιτιών γεμάτες από πολύχρωμα πανσεδάκια, φουντωτά χρυσάνθεμα,ατμοσφαιρικούς ξενώνες σε ιστορικά αρχοντικά και αυτό είναι μόνο η αρχή!
Μυρωδιές από παραδοσιακές χορτόπιτες σπάνε την μύτη μου πρέπει να συνεχίσω όμως. Αρχίζω σιγά σιγά να περιπλανιέμαι στα πορτοκαλοκόκκινα δάση, πόση ομορφιά Θεέ μου χωρά σε ένα τόπο.. Η ώρα περνά και πρέπει να πάω κάπου να χαρώ την θέα στον Παγασητικό και την πόλη του Βόλου. Δικαίως λοιπόν σταματώ στην Μακρυνίτσα μιας και φημίζεται για τα παραπάνω. Κουβέντα στην κουβέντα με τους καινούργιους μου φίλους πλέον, αρχίζει να βραδιάζει και να μας βρίσκει μπροστά στο τζάκι και γευόμαστε τοπικούς μεζέδες και κρασί.
Η επόμενη μέρα σε περιμένει στην γωνία για καινούργιες αποδράσεις σε αλλά μέρη του μαγευτικού Πηλίου. Ο απολογισμός του 3ημερου,Πορταριά-Μακρυνίτσα-Χάνια-Ζαγορά και μου μένουν ακόμη 4-5 προορισμοί για την επόμενη φορά.. Επιστροφή στην φύση λοιπόν, με καλή παρέα και ένα σωρό όμορφοι προορισμοί σε κάθε γωνιά της Ελλάδος αρκεί να έχεις μάτια ανοιχτά και να τα βάζεις να κοιτούν πέρα στους μακρινούς ορίζοντες.
