Ο φωτογραφικός φακός του Brian Cassey καταγράφει τον David Glasheen. Ζει απο το 1987 ολομόναχος παρέα με ένα σκύλο σε ένα νησί στη νότια Αυστραλία.
Ένα άδειο τροπικό καταφύγιο που βρίσκεται 1.500 μίλια ανοικτά των ακτών του Brisbane στην Αυστραλία.
Το οικονομικό κραχ του 1987 οδήγησε στην χρεωκοπία του. Ο γάμος του διαλύθηκε. Ο πρώην εκατομμυριούχος επιχειρηματίας μετατράπηκε σε σύγχρονο Ροβινσώνα Κρουσο.
Φαίνεται να περνάει μια ειδυλλιακή ζωή. Χωρίς έγνοιες και σκοτούρες. Χωρίς άγχη. Μόνο αυτός και ο πιστός του φίλος Quasi. Είναι όμως έτσι;
Ο ήρωας στο μυθιστόρημα του Ντανιέλ Ντεφόε είχε να παλέψει με κανίβαλους και αιχμαλώτους. Έχει “τέρατα” το δικό του τροπικό νησί;
“Μόνη μου ελπίδα είναι να εμφανιστεί στην ακτή μια γοργόρνα” λέει για το τέρας της μοναξιάς. Και αυτή η φωτογραφία προκαλεί αμηχανία.
Όπως και αυτή. Όμως δεν το βάζει κάτω. Ούτε απελπίζεται.
Είναι αποφασισμένος για το υπόλοιπο της ζωής του να μείνει στο νησί.
Αν και το δικαστήριο του Queensland θέλει να τον εκδιώξει απο το τροπικό του νησί, αυτός φαίνεται αποφασισμένος να παραμείνει.
Αν και όπως φαίνεται ακόμα και στο ωραιότερο τροπικό νησί η μοναξιά δεν αντέχεται.
