Ένα ζωντανό φυσικό μνημείο, μήκους 100 μέτρων και ηλικίας περίπου 3.000 ετών, βλασταίνει ακόμη και είναι η απόδειξη της ξακουστής ελληνικής οινοπαραγωγής και αμπελοκαλλιέργειας που πηγάζει από την αρχαιότητα.
Το “Κλήμα του Παυσανία” βρίσκεται στον οικισμό Σελλά Παγκρατίου (56 χλμ.της οδού Τριπόλεως-Καλαβρύτων, στα σύνορα των νομών Αρκαδίας-Αχαΐας.
Το “Κλήμα” βοτανικά ανήκει στο είδος Vitis Vinifera Siluestris, άγρια άμπελος, από το οποίο εξελίχθηκε το υποείδος Vitis Vinifera Sativa, από το οποίο και προέρχονται οι σημερινές καλλιεργούμενες ποικιλίες αμπέλου.
O φημισμένος περιηγητής Παυσανίας, την άνοιξη του 172 μ.Χ επισκέφθηκε τη συγκεκριμένη περιοχή για να διαπιστώσει εάν ήταν πραγματικότητα η φήμη που είχε ακούσει ότι οι πέστροφες στον ποταμό Αροάνειο κελαηδούσαν όπως το πουλί τσίχλα.
Ο Παυσανίας στο βιβλίο του “Αρκαδικά” αναφέρει ότι ευρισκόμενος κοντά στο συγκεκριμένο ποτάμι μέχρι τη δύση του ηλίου, είδε μεν τις πέστροφες αλλά δεν τις άκουσε να μιλάνε.
Τελικά, αυτό που πιθανότατα συνέβει είναι ότι κάποιος καλοφαγάς, ενθουσιασμένος με τις πέστροφες, είπε στον Παυσανία ότι κελαηδούν από νοστιμιά!
Σύμφωνα με την παράδοση, ευρισκόμενος λοιπόν για τον παραπάνω λόγο κοντά στο σημείο που είναι σήμερα το Κλήμα, φαίνεται ότι αναζήτησε τον ίσκιο του και οι κάτοικοι του χωριού, τον φιλοξένησαν παρατίθοντας του γεύμα με πέστροφες και προσφέροντας του νερό από την παρακείμενη πηγή.
Το μέγεθος και η βλάστηση του Κλήματος του έκανε εντύπωση και συνέστησε στους κατοίκους να το προσέχουν και να το περιποιούνται.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κορμός του ήταν κατά πολύ μεγαλύτερος αλλά στη διάρκεια της κατοχής οι Γερμανοί κατακτητές, σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων, έκοψαν ένα μεγάλο κομμάτι του κορμού του.
Έπειτα από ενέργειες του Συλλόγου Παγκρατιωτών Καλαβρυτινών, ο “Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος”, που ασχολείται με τη συντήρησή του, το Κλήμα του Παυσανία ανακηρύχθηκε Διατηρητέο Μνημείο της Φύσεως.
Μύθοι συνδέουν το “Κλήμα του Παυσανία” με άθλο του Ηρακλή, ο οποίος κυνηγούσε τη χρυσόκερο κερυνίτιδα έλαφο και έφτασε μέχρι το Κλήμα στο οποίο μπερδεύτηκαν τα μακριά μαλλιά της ελάφου και τη συνέλαβε και από εκεί προέκυψε και το όνομα της θέσης «Κυνηγάρι».
Μας το έστειλε η Ευαγγελία Σωτηροπούλου απο το winebees.wordpress.com
