Σήμερα το τσίπουρο κατακτά όλο και περισσότερους ανθρώπους που επιστρέφουν ξανά σε σταθερές Ελληνικές γεύσεις..που επιστρέφουν και ανακαλύπτουν ξανά τον καθαρό αυθεντικό χαρακτήρα του τσίπουρου..Το τσίπουρο ανάλογα με το αν θα αρωματισθεί με ανηθόλη ή όχι διακρίνεται σε
- τσίπουρο με γλυκάνισσο
- τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο.
Το τσίπουρο με γλυκάνισσο παράγεται με την απόσταξη σταφυλιών παρουσία μάραθου και πιο σπάνια γλυκάνισσου. Ο μάραθος και ο γλυκάνισσος είναι αρωματικά φυτά που έχουν σαν κύρια αρωματική ένωση την ανηθόλη. Η ανηθόλη, με την χαρακτηριστική οσμή και γέυση, διαλύεται στην αλκοόλη και είναι αδιάλυτη στο νερό. Έτσι παρατηρούμε ό,τι όταν προσθέτουμε νερό στο τσίπουρο με γλυκάνισσο αυτό γαλακτώνει (ασπρίζει). Το τσίπουρο με γλυκάνισσο πινονταν παραδοσιακά κυρίως σε κάποιες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας.
Στο τσίπουρο χωρίς γλυκάνισσο τα στέμφυλα αποστάζονται χωρίς την πρόσθεση μάραθου ή γλυκάνισσου στον αποστακτήρα. Έτσι τα οργανοληπτικά του χαρακτηριστικά παραπέμπουν στο σταφύλι και το τσίπουρο παραμένει διαυγές με την πρόσθεση νερού σ’αυτό. Σήμερα το μερίδιο του τσίπουρου χωρίς γλυκάνισσο σε σχέση με εκείνο του τσίπουρου με γλυκάνισσο είναι μεγαλύτερο στην αγορά και η κατανάλωση του γίνεται σε όλη την Ελλάδα.
Άλλες κατηγορίες τσίπουρου είναι αυτή που έχει αρωματισθεί με κρόκο και αυτή που έχει παλαιωθεί σε δρύινα βαρέλια…
Ένα είναι το σίγουρο..Με ή χωρίς το τσίπουρο είναι πάντα απολαυστικό!!
