Φανταστείτε έναν κόσμο όπου τα διατροφικά αγαθά ανήκουν σε πολυεθνικές εταιρείες, που φτιάχνουν σπόρους μιας χρήσης. Φανταστείτε ότι τα φυσικά αποθέματα εξαντλούνται, αλλά όλοι κάνουν τους αδιάφορους. Έναν κόσμο όπου η τεχνολογία δεν προλαβαίνει καλά καλά να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που παρουσιάζονται, και που στο μέλλον κινδυνεύει ν αποδειχθεί ανεπαρκείς μπροστά στις απρόβλεπτες καταστροφές.
Η Εμίκο είναι το κουρδιστό κορίτσι, ένα παράξενο και όμορφο πλάσμα. Δεν είναι άνθρωπος, αλλά Νέος ’νθρωπος: Είναι ένα κατασκεύασμα, μεγαλωμένο σε κάποιο ίδρυμα και προγραμματισμένο να ικανοποιεί τα καπρίτσια ενός επιχειρηματία απ το Κιότο, ώσπου εκείνος την παρατάει στους δρόμους της Μπανγκόκ. Οι Νέοι ’νθρωποι, που πολύς κόσμος πιστεύει ότι δεν έχουν ψυχή, ενώ άλλοι τους θεωρούν δαίμονες, είναι σκλάβοι, στρατιώτες και παιχνίδια των πλουσίων, σ ένα τρομακτικά κοντινό μέλλον, όπου οι θερμιδεταιρείες κυβερνούν τον κόσμο, η εποχή του πετρελαίου έχει περάσει ανεπιστρεπτί και οι παρενέργειες της βιοτεχνολογίας ξεσπούν σαν επιδημίες στον κόσμο. Ένα μοναδικό σε ένταση βιοπάνκ μυθιστόρημα, που εκτυλίσσεται σ έναν κόσμο μακρινό αλλά και τρομερά οικείο. Τι θα γίνει αν η βιοτεχνολογία ξεφύγει απ τον έλεγχο; Πώς θα επηρεάσει η περιβαλλοντική καταστροφή τις ισορροπίες, οικολογικές και κοινωνικές, σ ολόκληρη τη Γη; Ποιητικό, μελαγχολικό και γεμάτο δράση, το Κουρδιστό κορίτσι μάς μαθαίνει πως δεν πρέπει να παίρνουμε τίποτα ως δεδομένο και πως το μέλλον της ανθρωπότητας εξαρτάται απ τις συνειδητές της επιλογές.
Χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα καλύτερα βιβλία της χρονιά από τα περιοδικά TIME, Publishers Weekly, Library Journal και Focus.
Το 2010 κέρδισε τα βραβεία «Καλύτερου Μυθιστορήματος» Hugo, Nebula και John W. Campbell Memorial Award και βραβείο «Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα» Locus.
Το 2012 κέρδισε το ιαπωνικό βραβείο «Καλύτερου Μεταφρασμένου Μυθιστορήματος Seiun» και το αντίστοιχο γερμανικό «Kurd-Laßwitz-Preis».
