ΓΚΝΟΥ - Αντιλόπη της Αφρικής ~ Επιστροφή στη φύση

ΓΚΝΟΥ – Αντιλόπη της Αφρικής

Πρόκειται για τα φυτοφάγα ζώα και ζουν σε κοπάδια στην Αφρική Αυτά είναι τα θηλαστικά οπληφόρα Γκνου που ανέκυψαν κατά τη Νότια Αφρική , στην Κένυα και την Τανζανία. Σε αντίθεση με τα φαινόμενα είναι πράγματι μια αντιλόπη.

Το γκνου είναι γένος μεγάλης αντιλόπης, που συγγενεύει με την βουβαλίδα. Έχει κοντόχοντρο λαιμό, με κεφάλι στενόμακρο και κέρατα φαρδιά στη βάση τους. Υπάρχουν δύο είδη πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Το γκνου με την άσπρη ουρά, γνωστό και ως κοννοχαίτης είναι λεπτοκαμωμένο περίπου 120 εκ. ψηλό, κοντόσωμο και με μακριά πόδια. Έχει μαύρο χρώμα με μακριά κρόσσια στον αυχένα και μακριά άσπρη ουρά. Στο ραβδωτό γνου ή κυανή κοννοχαίτης είναι πιο μακριά στο σώμα, γκριζογάλαζο με σκούρες καφέ ραβδώσεις στο λαιμό. Το ραβδωτό γκνου είναι μεγαλύτερο, γύρω στα 144 εκ. ύψος και με κοντύτερα κέρατα.

Μπλε γκνου (Connohaetes taurinus) η πιο διαδεδομένη σε περισσότερες χώρες της Αφρικής

Μαύρη γκνου ( Connochaetes GNU) και λευκό-ουρά Gnu (Νότια Αφρική μόνο).

Το άγριο Γκνου “Wildebeests”, μπορεί να τρέξει με 82 χιλιόμετρα την ώρα παρά το βάρος του. Τα νεογέννητα Γκνου, έχουν κίτρινο-καφετί χρώμα και παίρνουν το ενήλικο χρώμα σε περίπου 2 μήνες από την γέννησή τους.
Όταν ένα αρσενικό γκνου κατέχει δεσπόζουσα θέση, μπορεί να ζευγαρώσει με περίπου εκατόν πενήντα θηλυκά. Τα όμορφα αυτά πλάσματα κυοφορούν 8 μήνες και φέρνουν στη ζωή ένα μόνο νεογνό. Το θηλυκό γκνου εξακολουθεί να λέγεται ο αχρείος, και τα μικρά είναι gaous. Οι gaous γεννιούνται συνήθως τον Φεβρουάριο. Γίνονται εύκολη λεία για τα αρπακτικά ζώα , αν και είναι σε θέση να τρέξουν μόλις τρία λεπτά μετά τη γέννησή τους.

Το μικρό γκνου έχει ένα ελαφρύ παλτό ελαφάκι και το πρόσωπο και τα αυτιά του είναι μαύρα.

Οταν η εύρεση τροφίμων γίνεται ανεπαρκής, τον Ιούνιο οι αγέλες τους διανύουν μια απόσταση 960 χιλιομέτρων από την Τανζανία μέχρι την Κένυα διασχίζοντας τα ποτάμια Σερενγκέτι και Μάρα αναζητώντας τα βοσκοτόπια που θα τα φιλοξενήσουν έως τον Οκτώβριο, μέχρι να αρχίσει ξανά η περίοδος τον βροχοπτώσεων στις πεδιάδες της Τανζανίας και τα κοπάδια να πάρουν το δρόμο της επιστροφής.

Η μεγάλη μετανάστευση των Γκνου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ώς “δραματική ιστορία” καθώς αποτελούν ιδανική λεία για τα λιοντάρια, τις ύαινες και τους κροκόδειλους που τους στήνουν ενέδρα στα ποτάμια. Με όπλο την ταχύτητά τους και τα μεγάλα τους κέρατα, προσπαθούν να αποφύγουν τους εχθρούς τους και να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς πλούσια και καταπράσινα βοσκοτόπια.

Η θέα της μετανάστευσης είναι σχεδόν μαγική καθώς πάνω από ένα εκατομμύριο Γκνου με συνοδοιπόρους Γαζέλες, Ζέβρες και Ίλαντ αποτελούν ένα εντυπωσιακό και λαμπρό θέαμα αναδεικνύοντας για άλλη μια φορά πόσα θαύματα μπορεί να μας χαρίσει η μητέρα φύση.

Επιμέλεια ΜάγιαΜέλισσα